Më shumë informacion mbi titullin e merituar “Kryetari i Bashkisë më miqësor me Romët”, pas vlerësimit nga Parlamenti Evropian.
Më datë 19 Nëntor, në Bruksel, u organizua ceremonia e ndarjes së çmimeve për shtatë Kryetarët e bashkive në Ballkanin Perëndimor dhe Turqi.
Shtatë kryetarët e bashkive fituese janë: zj. Majlinda Bufi, Bashkia Roskovec, Shq[lsvr_gallery images=”10756,10757,10758,10759″ items_per_row=”4″ masonry=”yes” click_action=”lightbox”]ipëri; z. Aldin jljivo, Komuna e Kakanj, Bosnje dhe Hercegovinë; z. Kurto Dudush, Komuna Shuto Orizari, Maqedonia e Veriut; z. Imri Ahmeti, Komuna e Lipjanit, Kosovë; zj Saida Čikić, Komuna e Bijelo Polje, Mali i Zi; z. Vladan Glišić, Qyteti i Beogradit, Serbi; z. Abdül Batur, Komuna e Konak, Turqi.
Në ceremoninë të shtatë fituesit u mirëpritën nga anëtari i Parlamentit Evropian z. Romeo Franz; zj. Marta Garcia Fidalgo, Komisioni Evropian DG NEAR, Koordinator i politikës së romëve, z. Adriatik Hasantari, Drejtori i Roma Active Albania dhe Gabriela Hrabanova, Drejtore e Rrjetit ERGO.
Fushata “Kryetari më miqësor me Romët” është pjesë e projektit të financuar nga IPA “Iniciativa e përbashkët për fuqizimin e shoqërisë civile rome në Ballkanin Perëndimor dhe Turqi” që drejtohet nga Roma Active Albania dhe ERGO Network dhe synon të mobilizojë komunitetet rome dhe të forcojë kapacitetet e tyre ekzistuese për t’u përfshirë në një dialog me autoritetet publike.
Si më poshtë fjalimi i Kryetares së Bashkisë Roskovec zj. Bufi gjatë ceremonisë së ndarjes së çmimeve.
Të dashur miq, kolegë dhe pjesëmarrës.
Mbajtja e një fjalimi këtu si fituese nuk është e lehtë për mua.
Kam bërë fushatë, kam folur, jam gëzuar , por kurrë nuk jam ndier si sot.
Ata që duhej të ishin këtu sot, nuk janë. Ata që e meritojnë këtë vlerësim, në fakt, nuk më dëgjojnë tani.
Unë jam kryetare në mandatin tim të dytë, në një komunitet jo shumë të madh. Vendi im nuk është një metropol, atje të gjithë e njohin njëri-tjetrin, atje përshëndetemi me njëri-tjetrin jo më pak se dy herë në ditë, që do të thotë se njohim historinë e njëri-tjetrit. Ata janë atje mes nesh: Makeliani, Aleksandri, Vezirja, Veizi, Drita dhe të gjithë të tjerët.
Nuk ka shumë, 360 (treqind e gjashtëdhjetë) banorë, gati 80 (tetëdhjetë) familje, fëmijë dhe të rritur, gra dhe vajza, të moshuar. Ndonjëherë ata ndjehen edhe të irrituar, të diskriminuar, të mbingarkuar, jo të barabartë, edhe pse janë qenie njerëzore, ashtu si të gjithë.
Nuk kam dashur të flas për ato që kemi bërë në katër vjet, përmirësimin e kushteve të jetesës, mbështetjen e grave, organizimin e rinisë dhe të gjitha nismat e tjera.
Ato nuk janë asgjë tjetër përveç detyrim ligjor dhe moral që çdo kryetar, administratë apo punonjës ka si pjesë të punës së vet.
Të gjitha politikat, përmirësimet ligjore që janë ndërmarrë nga qeveria shqiptare nuk janë asgjë më shumë se ajo që në thelb përbën punën e saj të përditshme.
Roskovec është i vogël, me vetëm 34,000 (tridhjetë e katër mijë) banorë dhe po kështu është edhe komuniteti Rom dhe Egjiptian.
Por secila prej tyre është një shpirt, një shpirt, një qenie me historinë e vet…
Ju nuk keni nevojë për një lagje të veçantë diku jashtë qytetit, por për të përmirësuar kushtet e jetesës ku jeton ajo familje, në lagjen me ju dhe të tjerët.
Ju nuk keni nevojë të trajtoheni ndryshe, por ashtu si çdo anëtar tjetër i komunitetit tuaj.
Për të siguruar të njëjtën hapësirë ligjore, të njëjtën mundësi ankese, të njëjtën zgjidhje praktike…
Dhe së fundmi për të krijuar atë që është më e rëndësishme, besimi se dera e komunës është e hapur edhe për atë individ Rom.
Se zyra në të cilën trokasin është e barabartë e hapur për çdo grua, pa marrë parasysh se në cilin komunitet i takojnë.
Për katër vjet ne jemi munduar të japim edhe më shumë buzëqeshje përveç zgjidhjeve, por mbi të gjitha për të ndërtuar besimin se si drejtues, ju jeni në gjendje t’u shërbeni atyre me të njëjtën sjellje dhe angazhim si çdo qytetar tjetër, me qasje pozitive.
Dhe ne do të vazhdojmë me të njëjtën qasje, me të njëjtën dëshirë.
Roskoveci tregoi edhe një herë qytetari duke i’u përgjigjur menjëherë thirrjes së bërë një ditë më parë për t’ju ardhur në ndihmë familjeve të dëmtuara prej tërmetit
